نمی دانم همه دیکتاتورها اینطور فکر می کنند یا فقط دیکتاتور سرزمین ما تا این مقدار احمق است، حتی زیردستان دیکتاتور از مدیر تا آبدارچی دستگاه عریض و طویلش همیشه دوست دارند حماقتشان را به رخ بکشند، در جمهوری اسلامی مدام به مردم سیگنال می دهند که ما برای شما پشیزی ارزش قائل نیستیم و شما را به هیچ هم حساب نمی کنیم و همه چیز را به دسته های خودی و غیر خودی تقسیم می کنند. به عبارتی خودی ها ی اینها حتی فراتر از مرزهای ایران رفته و شامل آن جوان فلسطینی جنبش حماس و یا نوجوان عراقی می شود که به عشق رهبری در سوریه می جنگد خلاصه بماند، همه ما نیک می دانیم فقط "ایشان " و همقطارانشان دوست دارند سرشان را زیر برف کنند و ما را انچه که لایقشان است فرض کنند
در قضیه میرحسین و شیخ مهدی و یا در قضایای سعید امامی، اصلا چرا راه دور برویم در قضیه همین اکبر هاشمی که خودش جداگانه یک ید نظام محسوب می شود دیدیم که چطور تا مرحله حذف شدن از دستگاه سلطنت آقای دیکتاتور پیش رفت. اشکال خرد یا خرد سیگنالهای حضرات را هم هر روز در کوچه خیابان می بینیم مثلا در مورد حادثه آتش سوزی که چندی قبل رخ داد و دو نفر در اثر کارشکنی و کوتاهی سازمان آتش نشانی از ساختمان چند طبقه به کف پیاده رو افتادند و جان دادند در این مورد نشان دادند که چطور هیچ کس حاضر به پذیرش این سهل انگاری نیست و حتی آن قدر جاه طلب هستند که از شغلشان استعفاء ندهند، در حالیکه به دلیل جلوگیری از سخنرانی نوه خمینی فرماندار بروجرد مجبور به استعفاء می شود، همه اینها سیگنالهائی ست به مردمی که هر روز آرام نشسته و تنها تماشا می کنند. از این کاستیها و حماقتها در پروند سی و چند ساله دیکتاتور فراوان موجود می باشد و این تنها سیگناهائی برای اینکه به همه ما ثابت کند آنهائی که آن بالا نشسته اند از سر دلسوزی نیست بلکه این صندلی و میز است که حاضر اند به خاطرش هر جنایتی را مرتکب شوند.
دیکتاور حتی به خودیهای دیروز خودش هم رحم نمی کند و این سیگنالی ست برای خودیهای امروز، شاید ترس وشیرینی قدرت امروز خودیها را در اطراف دیکتاتور نگه دارد اما برای فردا در مقابل حرکت مردمی که اتحادشان حاصل این سیگنالهاست عامل محکم و پایداری نمی تواند باشد
امروز دختران و زنان این سرزمین پس از سالها بمباران و تبلیغ تفکرات مذهبی از بدو تولد تا کتب دانشگاهی و از کانالهای تلویزیون بواسطه هیمن سیگنالها به حکومت احمقها دهن کجی می کنند و صفحه آزادیهای یواشکی به راه می اندازند تا خار چشم شب پرستان باشند. درود به مسیح علی نژاد که یک گام از همه پیشی گرفت و به فیمینیستهای مرد ستیز نشان داد که چطور می شود به جای کینه و شعارهای افراطی ابتکار عمل را به دست گرفت تا صدای زنان ایرانی را به گوش جهانیان رساند
اما دیکتاتور احمق است یا خودش را به حماقت زده است توجهی نمی کند که چه موجی در زیر پوست این شهر حتی در اندرونی خانه اش در جریان است
زمانی به خودش آمده که دیگر دیر است و مردم از او و کوردلان اطرافش خیلی جلوتراند
