زمانی دیگر

امروز به دیدن فیلم "زمانی دیگر" به کارگردانی ناهید حسن زاده رفتم، برگزاری فستیوال زنان فیلمساز ایرانی در برلین این شانس رو بوجود آورده  تا از دیدن ساخته های خوب کارگردانان زن ایرانی که حداقل همه اونها جز طهمینه میلانی ناشناخته بودند بی نصیب نباشم، همین موضوع سبب شد با کارگردانها و فیلمهای بسیار خوبی آشنا شدم،

اگر از علاقه مندان فیلمهای واقع گرایانه هستید که به مسائل و مشکلات جامعه ایران می پردازند، حتما تماشای فیلم زمانی دیگر رو از دست ندید. زمانی دیگر به عنوان اولین ساخته بلند خانم حسن زاده تاکنون در جشنواره های مختلف بین المللی شرکت داشته و همچنین موفق به کسب چندین جایزه از این جشنواره ها شده است. در واقع فیلنامه با پرداختن به روایت پدری که ناخواسته درگیر مشکلات دختر نوجوانش شده، سعی در تصویرسازی از جامعه مردسالار و مشکلات زنان در جامعه سنتی ایرانی دارد
. 

تصویربرداری در زمستانی سرد و پوشیده از برف در یکی از شهرستانهای کوهستانی ایران (فیروزکوه) و فضای خانه ای قدیمی همراه با اتاقها و راه پله ای تنگ و تاریک همگی با داستان غم انگیز خانواده ای از طبقه فرودست جامعه همخوانی دارند و به سکانسهای احساسی فیلم کمک ویژه ای می کنند، به گونه ای که حتی نقاط ضعف فیلم مانند بازی ضعیف بازیگران تقریبا آماتور فیلم در برخی صحنه ها را تحت تاثیر قرار می دهند و بیننده دیالوگهای ناشیانه برخی بازیگران  را، می توان گفت کاملا فراموش می کند

از نقاط قوت فیلم همین لحظات احساسی فیلم است، گریه توامان نوزاد در برابر پدری درمانده از اینکه نمی داند چه  کاری باید انجام بدهد، مخاطب را درگیر نوزادی می کند که در بودن یا نبودنش نقشی نداشته، و پدری که نمی تواند میان خانواده و باورهایش و آنچه که در ادامه این باورها جایگاه او در جامعه اطراف اوست تصمیم گیری کند. و یا سکانسی که مادر دختر مریضش را بر روی کول خودش می گذارد و یا شاید بتوان گفت به دندان می کشد تا او را به بیمارستان ببرد و به همین بهانه او را از چنگال فامیل سنتی همسرش که برای پاک کردن لکه ننگی از خانواده جمع شده اند نجات دهد.
صحنه پایانی فیلم را هم باید به این نقاط پر رنگ احساسی "زمانی دیگر" اضافه کرد، زمانی که پدر و دختر هر دو تقریبا در یک رابطه احساسی مشابه درگیر شده اند

از نظر من فیلم نه تنها تلنگری به سنتها و باورهای رایج و غلط جامعه می زند، بلکه به جامعه و سیستم آموزشی ضعیفی اشاره می کند که چشمانش را بر روی واقعیتهای اجتماع بسته و سعی دارد تا تمام مسائل و مشکلات این چنینی را از طریق آموزه ها و باور های غلط مذهبی و سنتی حل کند، با وجود ابنکه هر سال و با گذشت زمان گروههای سنی پائینتری درگیر مسائل جنسی می شوند، اما تصمیم گیران سیستم آموزشی سعی در انکار این مسائل دارند و حل چنین موضوعاتی را بیشتر به کانون خانواده ها سپرده اند

باید تشکر کرد از عوامل خوب فیلم که در یک زمان کوتاه(کمتر از یک ماه) موفق به ساخت بسیار خوبی شدند، اینطور به نظر میاد که نسل جدید کارگردانهای زن ایرانی کمی و شاید هم بیشتر از کارگردانان قدیمی این عرصه پیش هستند

         

» ادامه مطلب