تکرار تاریخ

هوا سرد شده، باران بهاری ول کن نیست در این نیمه های شب صدای شر شر باران و تیک تیک عقربه های ساعت سکوت را در خود می شکند، سرما از نوک انگشتان پا مثل مار به طرف بالا حرکت می کند. این روزها اینترنت نا ندارد پارازیت حاضر نیست کوتاه بیاید، از وقتی که محمد جواد و رفقایش رفتند برای توافق لوزان اینترنت اول از همه از تک و تا افتاد بعد هم پارازیت از زمان تفاهم شدت گرفت، در این موارد رئیس جمهور و دارو دسته اش به پر حرفهای بی عمل شبیه اند چون اینجا عرصه داخلی ست و قوه مجریه فقط کمی می تواند مثل یک سگ ترسو از دور هارت و پورت کند. رهبر و عمله هایش جای زیادی برای نفس کشیدن کسی باقی نمی گذارند. واحد خرچنگ سپاه در قسمت مخابرات مسئول پارازیت اندازی  و بخشی دیگر هم مسئولیت نشستن روی کابل اینترنت و پائین کشیدن فتیله را عهده دارند. 

خفقان مثل تاریکی شب خیمه انداخته روی همه چیز از کسی صدائی در نمی آید در همه کوچه پس کوچه های شهر هیچ رهگذری نیست، خیابان پر شده از سگهای ولگرد و جائی برای جولان گربه ها نیست شب که می آید سکوت همه جا را پر می کند از همهمه روز خبری نیست انگار همه مرده اند اما در این شهر همه به خوابی عمیق فرو رفته اند، شاید هم خودشان را خواب زده اند

وقتی که در عرصه خارجی حکومت کوتاه می آید در داخل فشارها افزایش می یابند، اعدامها و بازداشتها بیشتر می شود، شاید این یک واقعیت است برای حاکمین نظام توافق دست کمی از جام زهر نیست تاریخ مدام در حال تکرار شدن است هشت سال جنگ فرسایشی با خسارات جبران ناپذیر انسانی و اقتصادی و 8 سال فشار تحریم و حکومت پلیسی با آسیبهای مختلف به اقتصاد و مردم و افزایش شمار اعدامها و بازداشتها، درست در تیر ماه 67 جام زهر را خمینی نوشید و در شهریور ایران شاهد اعدامهای فله ای بود، اسیر ماجراجوئی گروهی دیوانه شده ایم حالا باید منتظر خشم دیکتاور بیمار درون کشور باشیم که بعد از توافق تیر ماه اتفاق خواهد افتاد. تاریخ تکرار می شود پس از فتح خرمشهر غرب و اعراب به ایران پیشنهادی جهت پایان جنگ و جبران خسارتها ارائه کردند که رد شد و در نهایت با خفت پس از 8 سال نابود کردن سرمایه های ملی و به جای گذاشتن میراثی نحس تن به شکست دادند، حالا درست در همین زمان این رخداد تکرار می شود قبل از ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و اعمال تحریمها غرب با بسته پیشنهادی کمکهای اقتصادی، علمی، صنعتی و کشاورزی و....سعی داشت تا به این مناقشه پایان دهد اما حالا حاکمین و مردم ما باید بعد از این همه سال سختی و جنایتی که بر مردم روا شده تنها به تعلیق تحریمهائی که در این هشت سال اعمال شده در ازای غنی سازی 3.5 درصدی راضی باشند انرژی هسته ای که مسلما ارزشش کمتر از این همه فشار و آسیبهای اقتصادی و انسانی بود

اگرچه با این همه در هر دو زمان تاریخی باید خوشحال باشیم که حکومت مجنونین دست از ماجراجوئی بر می دارد و بیشتر از این مردم و کشور را متحمل خسارت نمی کند سکوت ما مردم همراهی در این جنایات است