خالق

سئوالی احمقانه تر از این سراغ نداشته ام، با این وجود ذهن مریض احوالم را آشفته تر می کند، اینکه چه کسی بهره می برد کسی که لذت واقعی را لمس می کند چه کسی است؟ هنرمند یا مخاطب؟ خالق یا مصرف کننده؟

این سئوال در حقیقت محصول تفکر خودخواه حسابگری ست که در همه زندگی ردّی از منافعش را دنبال می کند. اما راستی کدام یک نافع واقعی ست؟ عمری که به پای هدفی خاص گذاشته شد و سالهای زیادی را صرف یادگیری و کسب تجربه کرده است؟ یا تن پرور مصرف کننده ای که بواسطه توان مالی هر چیزی حتی اثر و مخلوق هنرمند و محقق به راحتی در دسترس اوست؟

اگر چه بنیان سئوال خلط می کند با این حال وقتی که نمایه زمان و تعریف لذت و رنج از محور دیگری بازنگری شوند که مطابق نظر عام است احساس حماقت انسان را صدا می زند تا زندگی حیوانی طبیعی پا جای پای این همه تلاش و رنج در راه رسیدن به هدف بگذارد

 سئوال احمقانه ای که فقط در باتلاقی که خودش درست کرده دست و پا می زند در حقیقت برخی کنجکاویهای ذهن تنها عامل اضمحلال خود اوست